Voor het experiment heb ik aan de hand van een vragenlijst en de hero's journey (Campbell, 1990) een aantal opdrachten gemaakt. Deze werden wekelijks ( of elke 2 weken) naar de deelnemers verstuurd. Hierbij ontvingen zij niet enkel de opdracht maar ook een sticker, die vervolgens in een paspoort (ook notitieboekje) geplakt kan worden.

​

Na alle opdrachten en tussentijdse gesprekken te doorlopen te hebben, maken de deelnemers aan het einde van hun reis een eilandportret. Deze verbeeld het persoonlijke verhaal en ervaringen met chronisch ziek zijn. Hiervoor gebruiken ze de eerder gemaakte beelden en realisatie/aha-momenten. Als afsluiting laten zij dit eilandportret zien aan een voor hun belangrijke persoon of naaste. Hier volgt op natuurlijke wijze meestal een gesprek uit. Naast dat het de deelnemer nieuwe persoonlijke inzichten geeft zorgt het ook voor perspectief verbreding of (of aanloop naar)  -verplaatsing van beide partijen. 

​

De eilanden vormen samen een archipel die de groep aan de wereld willen tonen.

Niet alleen om de dialoog aan te gaan maar ook om te zeggen 'wij mogen bestaan!'.